مرحوم گل احمد شیفته نویسنده، ادیب و هنرمند سابقه دار کشور

تتبع ونگارش ! امان معاشر خبرنگار آزاد

مرحوم گل احمد شیفته نویسنده، ادیب و هنرمند سابقه دار کشور

با دریغ ودرد قلب مملو از صمیمیت ومحبت محترم گل احمد (شیفته) این عاشق شعر و ادب وهنر کشور از فعالیت باز ماند ه وبه جاویدانه گی پیوست. فقدان این فرهیخته گرامی را به تمام فرهنگیان عزیز وبازمانده گانش تسلیت گفته برای مر حوم جنت فردوس آرزو میکنم (شیفته ) به عمر80 سالگی دردیارغربت ، در شهر وانکوورکانادا به اثر مریضی که عاید حالش بود چشم ازجهان بست. محترم ولید (شیفته) پسر گل احمد شیفته گفت مرحومی صبح 27 ماه می در بستر خوابش در گذشت و در حدیره واید روک ولایت برتش کلمیا به خاک سپرده شده است.طبق گذارش آژانس باختر ، مرحوم شیفته به صفت معلم در پست های مختلف در دوایر دولتی کشور ایفای وظیفه نموده بود.این هنرمند، آثاری را بنام های رویدادهای اکناف جهان در دروۀ زیست حضرت محمد«ص»، بعد های پنهانی در حاشیه های پنهان، نوگرایی ها درراه « سینما»، از درواز تا کاپیسا، سال های مجادله و مردان بزرگ جهان به رشته تحریر در آورره و بیست و یک اثر نویسنده گان مشهور جهان را ترجمه نموده است.همچنان ده ها درامه و داستان های دنباله دار مرحوم شیفته از طریق رادیوی افغانستان به نشر رسیده است.گل احمد شیفته موسیقی را تحت نظراستاد برشنا فرا گرفت.از مرحوم چندین پارچه آهنگ درآرشیف رادیوی ملی افغانستان بجا مانده است. مرحوم گل احمد( شیفته) در حال بازدید ازشاگردان کورس آموزش موسیقی قیام در شهر بشکیک قرغزستانقرار گذارش محترم مجید (قیام) ریس خانه فرهنگی (مولانا) ومرکز آموزش موسیقی از صحبت با محترمه ماریا جان (شیفته) دختر مرحوم گل احمد( شیفته) ،استاد از طفلی به آواز خوانی علاقه داشته در سن 12 سالگی اولین سرود ملی را بنام (سلام شاهی) خوانده است مرحوم شیفته 12 آهنگ در رادیو وقت کابل ثبت نموده که اولین آهنگ آن (سیاه چشم خماری) نام داشت همچنان آهنگ های مانند(ستاله لاسو) ،( دختر شغنان) و(دلبر گر تویار من باشی) ، از شهرت خوب برخوردار شده در قلبهای مردم جای گرفته. استاد (شیفته) در اولین کورس موسیقی افغانستان که توسط استاد هنر موسیقی وقت هر یک مرحوم استاد غلام حسن پدر مرحوم استاد سرآهنگ فقید واستاد فرخ( افندی) تدریس میشد هنر موسیقی را آموخته همراه با مرحوم ذلاند ، ابراهیمی ( نسیم) وهلال که جوانان شوقی آنزمان بشمار میرفتند یکجا فارغ شدند که درآن وقت آنها را اولین آماتوان موسیقی آنزمان نیز یاد میکردند.)محترم مجید( قیام) به سخنان خود ادامه داده افزود(استاد شیفته نهایت علاقه به هنر موسیقی داشت ما در ایام مهاجرت در شهر بیشکیک قرغزستان نیز یکجا بودیم در آنجا کورس آموزش موسیقی داشیم که استاد( شیفته )گاه گاهی اشتراک نموده ما را در روشنی راهنمایی های عالمانه شان قرار میدادند . وقتیکه خانه فرهنگی (مولانا) در شهر وانکوور ایجاد گردید استاد نهایت خوش بودند ودر حق ما دعا نیک میکردند ولی افسوس نا راحتی صحی مرحوم را اجازه به تشریف آوری در یگان بزم غزل وموسیقی خانه فرهنگی (مولانا) نداد ما بهشت برین برای استاد مرحوم آرزو می کنیم روحش شاد باد.)محتر م اسحاق (ثنا) شاعر شناخته شده کشور ما به یاد از مرحوم گل احمد( شیفته) گفت! (اشنایی من با مرحوم( شیفته) از سال 2006 آغاز شد من جناب (شیفته) را شخصی یافتم با خدا ، ساده، بی الایش ومملو از صفا وصمیمیت وشعرش مایه های نیرومندی اجتماعی اوست ونثرش چنین پخته و در عین حال ساده بود. او از عشق و محبت میگفت وبا عشق می خندید ودیگران را می خنداند .اگر چه او شخص هنر مند و آواز خوان بود ولی جلوه قلم وسحر کلام ادبیات او را بسوی خود کشید به شاعری ونویسنده گی روی آورد . الحق از عهده این امر بخوبی بدر آمد . من اورا از روی نوشته هایش بصورت متداوم در (مجله نشریه زن) و(اتحاد افغان )چاپ وانکوور اشاعه میافت بیشتر آشنا شدم وهمچنان نوشته های استاد (شیفته) را در سایر نشریه های خارج وانکوور میخواندم روحش شاد باد ویادش گرامی.
محترم شفیقه (نورزی) موسس ومدید مسوول مجله نشریه زن گفت!محترم آغای (شیفته) یک شخص متدین ،متوازیع، متفکر و خیرخواه بودند ایشان همیش وقت گرانبهای خود رادرغربت ودور از مهین به پژوهیش و نگارش موضوعات مختلف سپری میکردند. تاهمه از آن مستفید گردند.محترم گل احمد(شیفته) یکی از نویسندگان و شاعران برجسته افغانستان بوده و مضامین پرمحتوای ایشان نتهادر مجلات و نشرات مختلف کشور بلکه در نشرات برون مرزی همیش به نشر میرسید. در اینجا قابل تذکر است که مجله (نشریه زن) در شهر وانکور کانادا افتخار همکاری این نویسندۀ شهیر را حاصل نموده بود، با ارسال مضامین پر محتوی تاریخی، ساینسی وغیره وغیره ایشان صفحات مجله را تزئین می بخشید و به خوانش شما عزیزان قرار میگرفت.اما، امروز جای ایشان در بین جمعیت افغانی و نشریه خالی بوده، خاطرات و نوشته های گرانبهای شان در دل های ما زنده و جاوید خواهد بود.....ادامه دارد