عقلانیت سرد و احساسات گرم نوشته علی امیری
شنبه, 3 دلو 1388
منبع: اندیشه ها
طی دوسه هفتۀ اخیر نمایندگان شورا به تکرار گفته بودندکه به وزرایی که از ادرس قومی و حزبی معرفی شده اند ، رأی نخواهند داد. و این گفته ها حد اقل در مورد ازبک ها و هزاره ها درست از آب در آمد. باردوم نیزهشت وزیر ازبک و هزاره نتوانستند که از سد سکندر احساسات قومی حاکم بر پارلمان بگذرند. واقعیت این است که دستۀ قابل توجهی از نمایندگان ، با احساسات گرم قومی باسیاست برخورد می کنند.آنچه را که روزنامۀ «هشت صبح » و تلویزیون امروز « تیکه داران قومی» لقب داده است و پارۀ از نمایندگان سر خوردۀ هزاره وازبک هم آن را تکرار می کنند، نیز در ذیل همین احساسات گرم قومی دسته بندی می شود. هیچ منطقی حکم نمی کند که وزراء، قومی نباشند و از سوی احزاب معرفی نشوند. سیاست مداران حزب ستیز ، در واقع بی مایگی سیاسی خود را افشاء می کنند.اما در مقابل این احساسات گرم، عقلانیت سرد نیز وجود دارد. تقرر نامزد وزیران ازبک و هزاره را به عنوان سر پرست، برخی نشریات نه چندان با خط و ربط ،دهن کجی به پارلمان خوانده است. اما این دهن کجی حکومت به پالمان ، از منطق سرد سیاست آب می خورد. عقلانیت سیاسی حکم می کند که بدون حضورمؤثر اقوام در ساختار نظام سیاسی ، وحدت ملی توهم پوچی بیش نخواهد بود.رییس جمهور درشریک ساختن احزاب سیاسی در قدرت ، تحت فشار نبوده است بلکه از منطق سرد سیاست متابعت کرده است. و این به سود کشور، به سود وحدت ملی و به سود دموکراسی نو پای افغانی است. آنانی که مشارکت چهره های متنفذ سیاسی و قومی و احزاب مؤثر و فعال را در قدرت، سبوتاژ دموکراسی می دانند، تهی مایگان بد اندیش و بد خواهی هستند که از تاریخ عبرت نمی گیرند و زندانیان ابدی اوهام و خیالات خویش اند.به هرحال ، دانش و ییلاقی و حصاری و بتاش و ثریا دلیل و اوراز را احساسات گرم قومی از مسند وزارت دور کرد. اما عقلانیت سرد سیاسی آنان را دوباره به صورت سر پرست ، در این مقام ها باز آورد. این بدان معنا است که اگر احساسات چیزی را از در بیرون کرد ، عقلانیت آن را از پنجره باز می گرداند. این را باید به فال نیک گرفت. شاید این آغاز ورود عقلانیت در سیاست باشد؛ آغاز پند گیری از تاریخ. از تاریخ عبرت بگیریم. بادا که زندگی همۀ ما از نور خرد روشن شود
شنبه, 3 دلو 1388
منبع: اندیشه ها
طی دوسه هفتۀ اخیر نمایندگان شورا به تکرار گفته بودندکه به وزرایی که از ادرس قومی و حزبی معرفی شده اند ، رأی نخواهند داد. و این گفته ها حد اقل در مورد ازبک ها و هزاره ها درست از آب در آمد. باردوم نیزهشت وزیر ازبک و هزاره نتوانستند که از سد سکندر احساسات قومی حاکم بر پارلمان بگذرند. واقعیت این است که دستۀ قابل توجهی از نمایندگان ، با احساسات گرم قومی باسیاست برخورد می کنند.آنچه را که روزنامۀ «هشت صبح » و تلویزیون امروز « تیکه داران قومی» لقب داده است و پارۀ از نمایندگان سر خوردۀ هزاره وازبک هم آن را تکرار می کنند، نیز در ذیل همین احساسات گرم قومی دسته بندی می شود. هیچ منطقی حکم نمی کند که وزراء، قومی نباشند و از سوی احزاب معرفی نشوند. سیاست مداران حزب ستیز ، در واقع بی مایگی سیاسی خود را افشاء می کنند.اما در مقابل این احساسات گرم، عقلانیت سرد نیز وجود دارد. تقرر نامزد وزیران ازبک و هزاره را به عنوان سر پرست، برخی نشریات نه چندان با خط و ربط ،دهن کجی به پارلمان خوانده است. اما این دهن کجی حکومت به پالمان ، از منطق سرد سیاست آب می خورد. عقلانیت سیاسی حکم می کند که بدون حضورمؤثر اقوام در ساختار نظام سیاسی ، وحدت ملی توهم پوچی بیش نخواهد بود.رییس جمهور درشریک ساختن احزاب سیاسی در قدرت ، تحت فشار نبوده است بلکه از منطق سرد سیاست متابعت کرده است. و این به سود کشور، به سود وحدت ملی و به سود دموکراسی نو پای افغانی است. آنانی که مشارکت چهره های متنفذ سیاسی و قومی و احزاب مؤثر و فعال را در قدرت، سبوتاژ دموکراسی می دانند، تهی مایگان بد اندیش و بد خواهی هستند که از تاریخ عبرت نمی گیرند و زندانیان ابدی اوهام و خیالات خویش اند.به هرحال ، دانش و ییلاقی و حصاری و بتاش و ثریا دلیل و اوراز را احساسات گرم قومی از مسند وزارت دور کرد. اما عقلانیت سرد سیاسی آنان را دوباره به صورت سر پرست ، در این مقام ها باز آورد. این بدان معنا است که اگر احساسات چیزی را از در بیرون کرد ، عقلانیت آن را از پنجره باز می گرداند. این را باید به فال نیک گرفت. شاید این آغاز ورود عقلانیت در سیاست باشد؛ آغاز پند گیری از تاریخ. از تاریخ عبرت بگیریم. بادا که زندگی همۀ ما از نور خرد روشن شود
Geen opmerkingen:
Een reactie posten