نامه ی سرکشاده به سرمنشی سازمان ملل

نامه ی سرکشاده به سرمنشی سازمان ملل

نویسنده آصفه صبا

تحولات سیاسی چند ده ی اخیر نشان داد که مردم مظلوم افغانستان ,بازیچه دست سردمداران معامله گر,واله ی دست اجانب قراگرفته ,وبه سرنوشت هزاران انسان برخورد غیرانسانی صورت میگرد ,تعجب این جاست که تشنجات ناشی از مداخلات اجنبی ها که بیش ازسه ده ادامه دارد, نه تنها به صلح دست نیافتیم ,بلکه معضلات این کشور با گذشت هرروز افزون میگردد,هرکشور خواهان پیاده نمودن اهداف سیاسی خود در این خطه میباشد مخصوصا موجودیت کشورمنشعب ازشبه قاره هند به نام پاکستان برای کشورما درد یست, جانکاه, زیرا سیاست مداران ان کشور دربیست و چهار ساعت شبانه روز بیست ساعت در باره سیاه روزی مردم افغانستان می اندیشند.و ازاین راه هزینه های بزرگی از جانب حلقات ارتجاعی کشورهای خلیج که مشکلات سیاسی افغانستان را ازدریچه پاکستان مینگرند به دست می اورند.بدبختانه جامعه ی جهانی مخصوصا امریکا هیچگاه نپذیرفته اندکه پاکستان لانه تربیه القاعده و مزدوران ان میباشد.و باورمند نیستندکشور پاکستان دراموزش جاسوسان و_ارسال سیل اسا جنگ افزارواسکت های مرگ زا با عناصر مجهول الهویه و فروخته شده با کلدارو دینار از مدت سی سال به اینسو ارامش این کشور را برهم میزنند.این واقیعت به همه جهانیان هویدا است ا ا اینرو.غرب با همه تلاش هایش جهت رسید ن به صلح و امنیت درافغانستان ناکام بوده است. .کنفرانس لندن و موضع گیری های کشور های ناتوجهت حل بحران افغانستان نظریات وطرح های دولت افغانستان با هماهنگی با این کشور ها پرسش های رادر اذهان عامه تداعی مینماید, ازان جمله اغازمذاکرات با طالبان و حذف نام رهبران این گروه ازلیست سیاه سازمان ملل متحد.اهمیت و ارزش این موضع گیری مشترک ناتو افغانستان و تایید کای ایده نماینده سرمنشی ملل متحد قابل دقت و تعمق است از سوی دیگر .سیاست های سیطره جویانه و تبعیض طلبانه شیونیستی حلقات معین که در صدر تصمیم گیری های این دولت قرار دارد باعث ایجاد بحران و ازدیاد بی باوری مردم به سیاست های این دولت گردیده است .
اقای سرمنشی ملل متحد! شما به حیث حامیان حقوق بشر و گرداننده گان سیاست جهانی فراموش کرده اید و یا نمی خواهید به یاد بیاورید بی عفتی زنان شمالی ,که توسط ماشین های بزرگ باربری در زمان حاکمیت طالبان به پاکستان انتقال داده شدند.و یا در برابر آه و ناله هفتصد تن زنان قیصار فاریاب که مورد گلوله باران دستان سیاه طالب گردیدند , و یا به قتل عام پنجهزتن ازاهالی مزاشریف
چگونه می اندیشید؟ برای تن های بی سر که روح پاک انها تا هنوزلرزه بر عرش عظیم برپا کرده اند چه جوابی دارید؟
برای ارامش قلب و روان یک میلیون تن دختران و زنان که از تحصیل باز ماندند که این خساره است جبران ناپذیربرنیم پیکر کشور, برای ما زنان با این طرح مصالحه باطالبان چه پیامی دارید؟
برای هزاران زن بامیانی, که جسد پسر,پدر و برادر خود را نتوانسته اند که به گور بیسپارند؛و طعمه سگان شده اند چگونه می اندیشید؟
ایا میدانید که در اکثریت نقاط کشور ما یعنی افغانستان مادران اطفال خود را به خاطر که به خواب بروند از اسم طالب میترسانند این مصیبت بزرگ است گرچه شما باور دارید که طالبان قسمت از سیاست افغانستان استند,و فعلا انها با طرح این مصالحه به موفقیت خود در سیاست اینده ی افغانستان امید وار گردیده اند, و انها صرف در باره گرفتن یک نمره زمین و پناهنده گی سیاسی و حذف نام ایشان ازلیست سیاه به جنگ خاتمه نمی دهند, بلکه انها اهداف خود را در خفه نمودن دموکراسی آزادی بیان حقوق بشر ,حقوق زنان جستجو نموده و مردم افغانستان را که در مدت هشت سال آرامش نسبی داشتند طمعه ی لذیذ دانسته برای کوبیدن شلاق وکیبل برفرق
آنها آماده گی میگرند, و برای به دست اوردن قدرت کامل سیاسی و حذف کامل قانون اساسی ازقاموس فرهنگی افغانستان میجنگند و اسلحه به زمین نمیگذارند.
با آن هم به مثابهء یک زن امید وارم جنگ خاتمه یابد وهیچ مادری به داغ فرزندان شان سیه پوش نگردد به امید پیروزی صلح واقعی در کشور .